Een memorabele dag: 11 september. De dag en maand staan natuurlijk in ons geheugen gegrift door de afschuwelijke gebeurtenissen negentien jaar geleden in New York.
Maar daar kan nog een herinnering bijgevoegd worden: de start van de 45-plus 7×7 competitie in coronavorm. Vrijdag 11 september 2020 (daar hebben we het dan over) was het zover.
Eerst even een korte uitleg en terugblik, het is tenslotte alweer een maandje of zeven geleden toen plotsklaps Nederland in een sociale lockdown ging. Corona is hier natuurlijk het toverwoord.
Wij (Rrecreanten 3) hadden in februari nog een 7×7 toernooi gespeeld bij jaargenoot CSV ’28. Ter herinnering, hier de link naar het verslag: https://www.bequick28.nl/club/recreanten-3-naar-verdienstelijke-vierde-plaats/. Toen kwam de 15e maart en alles werd anders. Geen voetbal meer, maar heel de wereld stond in het teken om het virus in te dammen, te bestrijden en te voorkomen dat het verder zou verspreiden.
In augustus 2020 kwamen de leiders van de deelnemende Zwolse verenigingen e.o. bijeen om te kijken hoe we nu verder konden gaan. Er mocht sinds 1 juli weer gevoetbald worden met de inmiddels bekende beperkingen, maar toernooien??? Dat lag nog even wat anders.
Besloten werd om een alternatieve vorm op te zetten. In het kort: in plaats van meerdere teams op één plek een toernooi te laten spelen, meerdere wedstrijden op meerdere locaties. Maar wel op hetzelfde tijdstip. Het programma voor 11 september jl. was als volgt:
Wijhe’92 – Heino (gespeeld bij Wijhe’92)
Berkum – CSV’28 (gespeeld bij Berkum)
VSW – BeQuick’28 Dames (gespeeld bij VSW)
BeQuick’28 Heren – SVI (gespeeld bij BeQuik’28).
Wijthmen, ZAC en Zwolse Boys zagen om gezondheidsredenen af van deelname.
De wedstrijden duren nu 2×30 minuten.
De balletjes rollen dus weer!
Wij mochten dus aftrappen tegen SVI. Allemaal nog wat onwennig als team. Natuurlijk wel gevoetbald op de woensdagavond, maar een wedstrijd tegen anderen is toch altijd weer anders. Na afloop gaven enkele spelers toe, die dag wat last te hebben gehad van wedstrijdspanning. Dat tekent de beleving en de wil om er weer tegenaan te gaan. Wat ook bleek uit de aanmeldingen vanuit de groep: 15. Jan Klein Wentink viel af door een hardnekkige knieblessure, Erik Riemens zat met een corona-verdachte thuissituatie, Emiel Scheffer bood aan om de kantine te bemannen en Sander Bos stak zichzelf in het zwart en nam de arbitersfluit op. Bleven er dus nog 11 over:
Henri Eikenaar, Byong te Winkel, Frank Schut, Ronnie Morsink, Vincent Veenstra, Pascal Lubbers, Essam Marzouk, Elbert van den Ende, Berry Koens en de debutanten Mark Hiel en Roni Sarkez.
Dan onze wedstrijd. 2x 30 minuten dus. Met stand-in doelman Berry begonnen we voortvarend aan de wedstrijd. Vrij vlot liepen we uit naar 3-0 door doelpunten van Elbert, Essam en Vincent. SVI had niet veel te vertellen en dankzij nogmaals Elbert en Mark gingen we comfortabel met 5-0 rusten.
Wat een weelde. In ons spel was duidelijk te zien dat de woensdagavondtrainingen haar vruchten begon af te werken. Dat en de nieuwkomers maakten ons zeker niet zwakker.
Sander liet ons niet lang op adem komen, en het tweede halfuur brak aan. Hierin lieten we duidelijk de goede lijn van de eerste helft wat los, en werd SVI langzamerhand gevaarlijker. Tot ieders verbazing bleek Berry over meerdere talenten te beschikken, waaronder keepen. Hij kon lang zijn doel schoon houden, maar moest kort voor tijd toch een tegendoelpunt slikken. Inmiddels had Henri (ja, Henri..!) ons op 6-0 gezet. De 6-1 was niet direct aanleiding om in paniek te raken, zeker niet toen Essam met een vreemde schuiver zijn tweede goal maakte en de eindstand daarmee vastlegde (7-1). Tel daarbij onze aluminiumtreffers (Vincent, Essam, Roni) en daar was bijna een tien-klapper geweest. Ook bij ons telt bijna niet, dus de 7-1 bleef staan en was goed te verkroppen.
Nu op meerdere velden de balletjes weer rollen, besloot Ronnie om SVI en ons na afloop te trakteren op zíjn beroemde balletjes. Van gehakt en op authentieke wijze bereid. Zelfs Jonnie Boer schijnt naarstig op zoek te zijn naar het recept, wat Ronnie uiteraard niet prijsgeeft. Hulde voor zijn balletjes! Mooi om te zien dat SVI wel kort op deze balletjes kon zitten…
Ook hulde aan Emiel voor het bemannen van de bar en de laatste hulde gaat naar scheidsrechter Sander. Allen bedankt.
Dit concept van wedstrijden spelen gaat in ieder geval door tot januari 2021, waarna geëvalueerd wordt. Volgende wedstrijden zijn op vrijdag 2 oktober. Wij nemen het dan op tegen CSV’28 op sportpark De Verbinding in Stadshagen. Graag tot dan!
Berry Koens