Nou. Daar was ie dan. De laatste. De afsluiting van een tijdperk. Berkum uit. Altijd lastig.
Waren we arrogant geworden? Of misschien wat lui en verzadigd door alle mooie momenten? Hadden we nog wel puf om te voetballen als het er niet om ging?
Niks minder was waar. We waren gebrand om te laten zien wie de verdiende kampioen was. De voorbespreking was net iets anders dan normaal. We lieten de spelers aan het woord. Ze gaven zelf invulling. Ze kwamen tot een mooie voetbaldiscussie. Ze gaven input. Ze wisten wat ze moesten doen. 4 jaar, met sommigen 5 jaar samen. Altijd dezelfde tactische riedeltjes. Plannen. Omschakelingen. Trucs en motivatie speeches. Ze konden mij zo nadoen. Maar nu vanuit zichzelf. En goed overwogen samen keuzes makend (soms moesten we ze wel een beetje helpen) over hoe we tegen Berkum zouden strijden.
En vanaf minuut 1 vlamden we. We speelden vlot, zelfverzekerd. Als kampioenen die net geüpgraded waren naar een niveautje hoger. De bal ging snel rond. Berkum is geen slecht team. Maar wij waren in de eerste helft 2 maten te groot. Alle spelers voetbalden super. Alsof nu de druk eraf was, we nog beter waren. YeJin goed. Kylie goed. Michelle top. Cato fantastisch. Yadaira sterk. Julia top. Delina erg goed. Marte goed. Jules super (laatste wedstrijd – wat gaan we je missen). Sienna fantastisch – cruciaal bij 2 belangrijke goals. Noor top. Feline als invaller top. Wafa ook super. Lisa mega! En natuurlijk Saar. Saar…. Saar….. Jeetje wat goed.
We dolden Berkum. In de eerste helft gooiden we de wedstrijd op slot. We pakten ze. Berkum was nergens. En toch waren de spelers nog kritisch op zichzelf in de rust. Dat siert ze.
De tweede helft gingen we gek doen. Michelle links voor. Kylie mid mid. Wafa achterin. En jaja Saar in spits. We speelden met plezier. Een team dat mekaar echt heel goed kent. Een stel toppers. Een groep individuen die voor het laatst zo (in de competitie) in deze vorm zou spelen. Het was een waardige laatste pot. Lilou erbij, geblesseerd op de bank. Hailey ook. Bijna iedereen was er.
Michelle scooooooort!!!! Prachtgoal. Eindstand 1-6. Zeer verdiend en weer een prachtig sluitstuk op een fantastische reeks. Een reeks die eindigt in kampioenschap. Een reeks waar we goeie tegenstanders hebben verslagen. Ik ben zoooo trots!!
En dan het laatste fluitsignaal. We zien elkaar uiteraard nog weer. Toernooi zaterdag en in komende jaren komen we elkaar vast weer tegen. Maar met dit team, in deze vorm, met deze strijders, met deze doorzetters waar we zoveel emotie mee hebben meegemaakt. Die samen hebben gelachen, gebaald, gevochten, gestreden en overwonnen. Dat is nu voorbij. De groep blijft zeker deels bij elkaar, maar sommigen gaan ook andere avonturen aan.
Dit was een lekker laatste avondje. Ik ben blij dat ik het team naar zoveel hoogtepunten heb mogen begeleiden!
Genieten!! Nu op naar zaterdag toernooi!
Fijne avond allemaal!
Narayan de With
