Datum: 8 februari 2019
Wedstrijd: Recreantentoernooi 45+
Soort: Toernooi
Uitslag: Tweede plaats
Auteur verslag: Berry Koens
Zoals de meesten reeds weten, speelt het derde recreantenteam van Be Quick’28 sinds enkele jaren mee in de 45+ competitie van de Zwolse Onderlinge. De naam zegt het al: een competitie van Zwolse verenigingen. Maar ook verenigingen van buiten de gemeente hebben inmiddels toenadering gezocht en gekregen. Eerst waren daar de cracks van vv Heino, en sinds vorig jaar is ook Wijhe’92 vertegenwoordigd.
Vrijdag 8 februari kwamen de ‘oudjes’ weer eens in dit verband in beweging. CSV’28 was gastheer en kon rekenen op 9 deelnemende teams. CSV’28 zelf uiteraard en verder Wijhe’92, ZAC, SVI, Berkum, Be Quick’28 dames, VSW, Heino en Be Quick’28 heren (wij dus).
De weersvoorspelling gaf nu niet direct het startsein voor een rustige avond. De weergoden hadden veel regen en harde wind in petto. Gelukkig viel het achteraf nog mee. De regen kwam zo rond half negen opzetten; toen waren de meeste wedstrijden al gespeeld. Dit tot opluchting van Ron Scheffer. Nu hoor ik u denken: Ron Scheffer? Is hij fit? Ja, soms vallen de puzzelstukjes op zijn plek en kan ook hij de kicksen weer onderbinden en ten strijde trekken. Chapeau!
Maar dan nu de wedstrijden. De kop van dit verslag verraadt al een beetje, maar lees gerust verder.
Vijf wedstrijden scheiden ons van weer een mogelijke titel in deze prestigieuze competitie. We gaan ze gewoon op volgorde af.
Wijhe’92: 2-1 winst.
Prima ouverture tegen een traditioneel lastige tegenstander. Erik Riemens en Ron Scheffer (daar is-ie weer) zetten ons op een comfortabele 2-0 voorsprong. Geen vuiltje aan de lucht, totdat bij een wegdraai-moment onze verbindingsspeler Ronald Morsink hard onderuit geschopt wordt. Hij verbijt de pijn en kan de wedstrijd volmaken. Na deze fysieke en mentale tik valt wel de 2-1, maar de ploeg houdt stand en sleept de overwinning binnen.
Om er maar eens een cliché uit te gooien: een goed begin is het halve werk.
ZAC: 1-1.
ZAC is regelmatig bij de eerste drie plekken te vinden in de eindklassering, dus wij waren gewaarschuwd. Maar ook deze wedstrijd lezen we goed en komen via een Alfred Schreuder-achtig doelpunt (NAC-AZ, 25-05-2003) van Erik Riemens op voorsprong. Hij schiet de bal vanaf grote afstand over de te ver voor zijn doel staande keeper, enigszins geholpen door een ferme rugwind. In de atletieksport wordt zo’n bal afgekeurd, maar goed, dit is voetbal en dan telt hij gewoon. Ruim nadat de speaker de laatste minuut aangekondigd heeft valt dan toch die vermaledijde 1-1. In extremis. Uit het niets. Na een uitbal nota bene. Verwarring en verwijten alom. Dit kan en mag niet gebeuren. Maar het gebeurde toch. Heel jammer!
Be Quick’28 dames: 2-0 winst.
Misschien getergd door alle commotie in de slotsecondes tegen ZAC, speelden we een uitstekende wedstrijd tegen de immer gevaarlijke dames van Be Quick’28. Onze beste wedstrijd deze avond. Wederom zet Erik Riemens ons met een droge knal op 1-0 en komen we eigenlijk niet meer in gevaar. Defensief staan we goed en komen er een paar keer gevaarlijk uit. Bij een van die uitvallen krijgt Emiel Scheffer de vrije doortocht en besluit dan maar te schieten. 2-0. Goede keuze, Emiel!
Soeverein gooien we de wedstrijd op slot en maken ons op voor een wedstrijd pauze.
CSV’28: 0-0.
Wedstrijden tussen Be Quick’28 tegen CSV’28 blijven speciaal. Het is een soort Celtic-Glasgow Rangers, Liverpool-Everton, IJsselmeervogels-Spakenburg of – iets verder weg – River Plate-Boca Juniors.
Daar is iets mee. Het kan ook geen toeval zijn dat juist in deze wedstrijd de regen op kwam zetten en de wind op zijn hardst waaide. Te veel rust in een toernooi komt ons over het algemeen niet ten goede, maar met het mes tussen de tanden boden we goed weerstand tegen onze jaargenoten uit 1928. Vechtend voor elke meter kunstgras leek het voor de neutrale toeschouwer alsof CSV’28 een veldoverwicht had, maar wij bleven loeren op de counter. Bijna bracht deze tactiek ons de overwinning, maar het mocht niet zo zijn. Achteraf constaterend blijken we met een halve man minder gespeeld te hebben, want bij Ronald Morsink had een midweekse blessure de kop weer opgestoken. Op zijn tandvlees en op karakter speelt hij toch de wedstrijd uit. Er wordt niet gescoord in deze wedstrijd, maar in Stadshagen zal deze wedstrijd nog lang nabesproken worden.
SVI: 0-2 verlies.
De laatste wedstrijd is zeker niet vaak onze beste. Ook nu niet. Het verlies van 0-2 komt hard aan. Was niet nodig geweest. Veel kansen hebben we niet kunnen creëren maar defensief stond het niet meer helemaal goed. Het heeft ons uiteindelijk de eindoverwinning gekost. Of was het toch die late goal tegen ZAC? Wie het weet, mag het zeggen.
Het was in ieder geval over en uit. De warme douches hadden de ondankbare taak om de teleurstelling van ons af te laten spoelen.
In de kantine is het weer ouderwets gezellig, mede door de muzikale omlijsting van DJ Marco.
Berkum rolt uiteindelijk als winnaar uit de bus. Wij mogen de tweede plaats delen met SVI en Heino.
Rest mij om de helden van deze avond te benoemen: Jan Klein Wentink, André Strijker, Emiel Scheffer, Ronald “Ronnie” Morsink, Ron Scheffer, Erik Riemens, Paul van Emmerik, Bram van Duinen, Essam Marzouk en Berry Koens.
Het volgende toernooi staat gepland op 8 maart 2019 in Heino.
